Slovensko

Spacerowanie po mieście

Miasto powiatowe żylina jest naturalną kulturalną i ekonomiczną stolicą północnozachodniej Słowacji. Leży u zbiegu Kysuce i Wagu. To geograficzne położenie miało od zawsze dla ludzi wyjątkowe, strategiczne znaczenie. Stała się handlowym i komunikacyjnym skrzyżowaniem nie tylko pomiędzy wschodem i zachodem, ale również między północą a południem. żylina przeżyła barwną i burzliwą historię. Jedno z najstarszych miejsc na Słowacji ma dzisiaj około 85 000 obywateli i należy do metropoli Słowacji, które dynamicznie się rozwijają. Pierwsza pisemna wzmianka o mieście pochodzi z roku 1208. 100 lat później zostały żylinie nadane prawa miejskie przez króla Karola I. Roberta razem z dalszymi przywilejami, n.p. prawo rybołóstwa lub zwolnienie od myta. Jednak najstarszym zachowanym zabytkiem architektonicznym miasta jest przedromański Kościół św. Stefana ? króla w Závodí. Pochodzi z XII wieku i jest obwarowany murem. Do dziś dnia zachowały się stare freski, które byly zrestaurowane w XX wieku. W roku 1381 stała się żylina najstarszym miastem na Słowacji, w którym mieli Słowacy i Niemcy jednakowe prawa, n.p. reprezentacja w radzie miejskiej. To udowadnia tzw. Privilegium pro Slavis udzielone przez króla Ludwika Wielkiego, który rozstrzygał socjalne i narodowościowe problemy pomiędzy bogatszymi Niemcami i większością Słowaków. Od końca XIV wieku miasto staje się ważnym centrum administracyjnym i węzłem handlowym (znaczące targi).

W żylinie bez względu na znaczny wpływ wojsk husyckich (XV wiek) rozwija się nadal rzemiosło. W czasie feudalizmu żyli w centrum miasta bogaci niemieccy mieszczanie. Z tego okresu pochodzi również drewniany gotyczny Kościół św. Jerzego kryty gontem, który znajduje się w Trnové, niedaleko miasta. żylińska biblioteka miejska należy do najważniejszych archiwaliów o znaczeniu europejskim. Nie tylko dlatego, że dokumentuje spory pomiędzy poszczególnymi grupami obywateli miasta, ale również dlatego, że jest napisana w trzech językach (łacinie, niemieckim i słowackim). Pierwszy zapis w języku słowackim pochodzi z roku 1451 i uważany jest za najstarszy zapis księgowy w języku słowackim na terenie państwa. Architektura, na którą mieli wyraźny wpływ pruscy obywatele, zawiera elementy renesansowe. Do dziś dnia na Rynku Mariańskim o kwadratowej powierzchni dochowały się domy mieszczańskie z charakterystycznymi arkadami, tzw. ?lauby?. Miejskiemu pamiątkowemu rezerwatu (ogłoszonemu w roku 1987) dominuje rzeźba Najświętszej Panny Marii (Immaculata) z roku 1738 jako symbolu rekatolizacji Górnych Węgier. Kościół św. Pawła Apostoła i klasztor jezuitów dobarwił atmosferę zabytkowego centrum historycznego żyliny. Niedaleką okolicę centrum miasta otaczały wały i mury, które do dziś dnia figurują w nazwach jak Górny i Dolny Wał. Niedaleko znajduje się (dziś już diecezyjna) Katedra Najświętszej Trójcy i razem z Wieżą Buriana reprezentują symbol miasta. Wartościowe barokowe wnętrza i zdobnictwo zachowało się w Kościele św. Barbary, który razem z klasztorem franciszkanów uzupełnia bogactwo historyczne żyliny. Niedaleko centrum historycznego, w miejscu zbiegu rzeki Kysucy i Wagu leży Zamek Budatinski, w przeszłości znany jako zamek wodny. Dzięki swemu położeniu pełnił znaczącą funkcję obronną. Później na ruinach jego fortecy zbudowano barokowo ? klacysystyczny zamek. Podlega administracji Muzeum Poważskiego żylina i jest w nim umieszczona unikalna trwała ekspozycja sztuki druciarskiej. Kolekcja ?Druciarstwo? jest jedyną swego rodzaju kolekcją na świecie. Za jedno z najbardziej znaczących dzieł architektury secesyjnej (dwudzieste lata XX wieku) możemy uważać budynek Grand Bio Universum, dzisiaj znany pod nazwą Dom sztuki Fatra. Tu w roku 1921 odbyła się premiera pierwszego słowackiego filmu fabularnego Janosik. Dzisiaj ma tu miejsce siedziba top orkiestry, mianowicie Państwowej Orkiestry Kameralnej. Wiele znaczących historycznych zabytków znajduje się na Rynku Hlinki i przyległych zakątkach malowniczych uliczek. W latach 70 stała się żylina pierwszym miastem na Słowacji ze strefą dla pieszych. Uniwersytet żyliński, przemysł samochodowy, zakłady chemiczne i mnóstwo firm budowlanych czy meblowych to tylko mała część barwnej struktury ekonomicznej. Między innymi dlatego żylina dzisiaj przyciąga wielu ludzi z okolicy. Bez wątpienia siedziba samorządnego regionu jest nie tylko przemysłową, lecz również kulturalną siedzibą i ośrodkiem sportowym Považia. Regularnie odbywają się tu imprezy sportowe, n.p. mecze piłki nożnej znanego MŠK żylina, mecze hokeja czy różne inne imprezy. Do dyspozycji jest hala sportowa, basen z toboganem, kryty basen i korty tenisowe. W czasie urlopu letniego przyciąga odwiedzających coraz bardziej zbiornik wodny żylina, Hričowska Zapora czy kąpielisko termalne Stráňavy. Miasto organizuje wiele imprez kulturalnych n.p. Carneval Slovakia, Uroczystości staromiejskie, żylińska Noc Świętojańska, Jašidielňa, żylińskie Lato Kulturalne ze swoim ulubionym dniem średniowiecznym i sympozjum rzeźbiarskie, Festiwal Seniorów, Uroczystości Sylwestrowe, koncerty i festiwale i w ten sposób przez cały rok troszczy się nie tylko o życie kulturalne obywateli, ale również większą atrakcyjność dla zwiedzających. Atmosferę kulturalną wzbogaca kilka instytucji n.p. Poważska galeria sztuki lub Teatr Miejski i wystawy tematyczne. żyliński Teatr Lalkowy jest najstarszym profesjonalnym teatrem lalkowym na Słowacji. Okolica miasta ma wspaniałą scenerię naturalną w postaci parku narodowego Malá Fatra, Lúčanská Malá Fatra, Kysucká vrchovina, Jaworniki (chroniony obszar Kysuce) lub chroniony obszar Strážovské vrchy (z północnym wzniesieniem Súlovských vrchů). Wiele z tych miejsc należy odwiedzić, chociażby w celu zrośnięcia z dziką przyrodą jako turysta (rzeźba skał i głębokie lasy) lub kontaktu z zabytkowymi miejscami jako badacz historyczny (grody i rozpierzchnione oryginalne domki drewniane). żylina jest atrakcyjna również dzięki szerokim możliwościom gastronomicznym i kwaterunkowym, życiu nocnemu, różnym możliwościom spędzania wolnego czasu (wyjątkowe Centrum alpinistyczne Preles) jak również przez funcjonowanie biura informacyjnego dla turystów.

Po 15 km jazdy samochodem po autostradzie w kierunku na Bratysławę dojedziemy wygodnie do Bytčy. Z punktu widzenia historii w mieście dominuje gród z czasów feudalnych, prawdopodobnie najbardziej imponujący pod względem architektury na Słowacji. Był siedzibą węgierskiego palatyna Juraja Turza, który był tuż po panującym najwyższym ziemskim zarządcą, zastępcą monarchy we wszystkich sprawach administracji państwowej i sądownictwa. Juraj Turzo wsławił się twardą odsieczą przeciwko wojskom tureckim w XV i XVI wieku. Obiekt był najpierw własnością Esterhazów, ale skończył w rękach miejscowego przedsiębiorcy Poppera. Jego imię niesie również miejscowy browar. Bytča była w średniowieczu ważnym węzłem handlowym, ponieważ tutaj połączyły się drogi z Kysúc i Turca, ew. żyliny z północnego wschodu, Moraw na północnym zachodzie i Trenčína, ew. Bratysławy na południowym wschodzie. Zameczek renesansowy aktualnie służy jako siedziba Państwowego regionalnego archiwum. W zrekonstruowanym Pałacu ślubów z roku 1601 są umieszczone ekspozycje Povażskiego Muzeum żylina. Dzisiaj ma ten pałac, pierwotnie przeznaczony szczególnie na bankiety i uroczystości rodziny Turzowców, wygląd z XVII wieku. Z zamkiem związane jest sławne imię słowackiego legendarnego bohatera Juraja Janosika. Mówi się, że tutaj służył jako wojak na straży i właśnie w zamku bytczańskim rozpoczął swoją karierę zbójnicką. Podobnie jak żylina i Bytča była od dawna pod wpływem pruskim. Dowodem tego jest rynek z kwadratową powierzchnią ograniczony arkadami (sklepieniami) z okresu baroka. Miasto jest punktem wyjściowym dla pieszej turystyki do Jaworników (chroniony obszar Kysuce). Chodzi głównie o atrakcyjny obszar Makova i barwnych szlaków turystycznych w bliskiej i dalszej okolicy. Atrakcyjność miasta zwiększają niedalekie Wzgórza Sulowskie z nadzwyczajnymi skalistymi formacjami (z gminy Hrabova lub Hluboka nad Wagiem).

Jeśli odwiedzający zdecyduje się zawitać na południe miasta powiatowego, dojdzie do malowniczej Doliny Rajeckiej. Jedna z najkrótszych kotlin dostarczy nam wspaniałej scenerii w przyrodzie. Całemu obszaru dominuje miasto Rajecké Teplice jako centrum uzdrowiskowe i odpoczynku. Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z roku 1376. Podobnie jak następne miejsca, ?teplie? były wszystkie osady z gorącymi i leczniczymi źródłami. Villa Tapolcha z upływem czasu staje się znanym ośrodkiem termalnym. Leczone są tu choroby układu ruchu różnymi sposobami (baseny termalne, sauny, parafina, masaże). Dom uzdrowiskowy Aphrodite jest wspaniałą okazją na welness pobyt. Podobnie i następny 4 ? gwiazdkowy Hotel Diplomat rozszerza ofertę rzetelnych usług na poziomie europejskim. Niedaleko parku uzdrowiskowego i Jeziora Łabędzi (wiosłowanie) znajduje się basen termalny Laura. Należy do najczęściej odwiedzanych letnich basenów kąpielowych w rejonie. Odwiedzający może oprócz słońca i wody w otoczeniu imponującego krajobrazu skorzystać z dalszych atrakcji jak: minigolf, siatkówka plażowa lub tenis. Kościół Wniebowzięcia Panny Marii jest bez wątpienia najbardziej znaczącą kulturalno ? hostoryczną pamiątką w Rajeckich Teplicach. Mały jednonawowy nowogotyczny kościółek pochodzi z roku 1909. W roku 2001 został uroczyście wyświęcony Kościół Najświętszego Serca Jezusowego przez J. Em. Jana Ch. Kardynała Korca, biskupa nitrzańskiego. Rajeckie Teplice oferują wiele możliwości zakwaterowania ? od kwaterunku prywatnego po pensjonaty i top hotele. Wspaniałe warunki dla kolarstwa górskiego oferują nie tylko ścieżki leśne Skalek nad miastem (ze wspaniałymi widokami na szlakach turystycznych), ale również w niedalekiej okolicy (Lúčanská Malá Fatra, Súlovské vrchy). Zaraz za Poluvsią (dzielnica Rajeckich Teplic) znajduje się rezerwat Slunečné skaly, który przedstawia masyw z dolomitu z licznymi możliwościami alpinistyki. Na tym obszarze występuje kilka rzadkich lub chronionych gatunków flory i fauny, n.p. goryczka krótkołodygowa (Gentiana clusii) lub sasanka słowacka (Pulsatilla slavica). PP Poluvsianska skalní jehla to wyjątkowa geomorfologiczna formacja skalna. W kierunku na Zbyňov wzdłuż żółtego znaku zaprowadzi nas ścieżka edukacyjna do unikatu przyrody Doliny Rajeckiej ? skalistego Budzogáňa. Rajeckie Teplice ze swym przyjaznym klimatem to wspaniałe miejsce na aktywny odpoczynek. Oprócz tego można tu podczas ciepłych letnich dni posmakować atmosfery Lata kulturalnego (Letnie uroczystości) i różnorodnych imprez towarzyskich.

Jeśli pojedziemy samochodem dalej w kierunku na Prievidzę, za kilka minut znajdziemy się w Rajcu. Pierwsza pisemna wzmianka o byłym mieście powiatowym (60 lata minionego wieku) pochodzi z końca XII wieku (1193). Rajec należał do ważnych lennych miast państwa litewskiego. Miejsce, mające znaczenie z powodu targów, zostało zwolnione od płacenia cła królewskiego i miejscowych opłat, czego dowodem jest dokument Mattěje II., później potwierdzony przez Marię Teresę w roku 1749. Dokument ten należy do najwybitniejszych eksponatów Muzeum miejskiego, które znajduje się na kwadratowym rynku z XVII wieku. Budynek muzeum został ogłoszony narodową pamiątką kulturalną. Z życiem ludzi i przyrodą zapozna zwiedzających trwała etnograficzna i przyrodnicza ekspozycja. Rajec to jedno z miejsc, które mają urbanistycznie zwarty rynek z przyległymi uliczkami (wpływ architektury niemieckiej). W środku Náměstí SNP możemy odwiedzić budynek starego Ratusza Miejskiego zbudowanego w stylu renesansowym. Kolumna Trójcy Przenajświętszej pochodzi z roku 1818. Jedną z najstarszych kulturalno ? historycznych pamiątek jest Kościół św. Ladislava, który pierwotnie pochodzi z XIV wieku. Do dziś dnia zachowała się wspaniała późnogotycka brama (południowa strona budynku). Trójnawowy kościół kamienny został zbudowany w XVII wieku w miejscu byłego budynku. Na wschód nad miastem znajduje się zabytkowy cmentarz żydowski. Rajec w przeszłości wsławił się nie tylko tradycją rzemieślniczą: rzeźbiarstwo, garbarstwo, tkactwo lub kowalstwo. Miasto jest znane również jako miejsce dla odpoczynku. Termalny basen Veronika, z wielką ilością dalszych atrakcji (tobogan, koszykówka lub ping-pong) i szerokie usługi gastronomiczne przyciągają każdego lata gości nie tylko z niedalekiej, ale również odległej okolicy. A co więcej, można tu łatwo dojechać samochodem, autobusem lub pociągiem, ponieważ miasto jest ostatnią stacją na trasie kolejowej żylina -Rajec. Całoroczne zainteresowanie gości wzbudzają kulturalne i towarzyskie imprezy, najbardziej znana to Rajecki maraton, który odbywa się już 27 lat zazwyczaj w drugą sierpniową sobotę.

Z żyliny na północ w kierunku Moraw i Śląska po 10-15 minutach jazdy samochodem przyjeżdżamy do jednego z najmniejszych miast powiatowych Słowacji, Kysuckiego Nowego Miasta. Pochodzi z pierwszej połowy XIII wieku, już w roku 1244 są pierwsze wzmianki o Jesetinu ew. Jačatínie. Należy dlatego między miasta starodawne Słowacji. Centrum miasta to jeden wielki historyczny zespół, który zachował się do dnia dzisiejszego w rejonie Kysuc. Chodzi o miejską sferę pamiątkową, która otacza rzeźbę centralną rzeźbę św. Jana Nepomuka (XVIII wiek). W tej części miasta zachowało się kilka renesansowych domów mieszczańskich z XVII wieku. Razem z ratuszem są architektonicznym odbiciem niemieckiego wpływu, który dokumentują arkady zwane laubami. Klacysystyczny Kościół Kościół Wniebowzięcia Panny Marii został zbudowany na początku XIX wieku. W Kysuckim Nowym Mieście znajduje się mnóstwo zabytkowych pamiątek, n.p. Cmentarz żydowski, budynek browaru z XVII wieku, rodzinny dom poety i księdza Andreja Majera ? Dlhomíra Polského lub Biblioteka miejska. W mieście zachowały się do dnia dzisiejszego bogate tradycje ludowe i mają tu miejsce uroczystości targowe. W przeszłości funkcjonowała tu stara komora mytna, która przyśpieszyła rozwój miasta. Była komorą położoną najbardziej na północy na budatinskiej posiadłości. W 20 latach XIV wieku uzyskała gmina prawa miejskie, co ponownie odbiło się pozytywnie na wzroście gospodarczym. XV wiek był pod znakiem panowania Husytów, również na terenie miasta. Obywatele zostali w roku 1904 dotknięci przez pożar, który zniszczył znaczną część miasta razem z zabytkowymi kulturalno ? historycznymi pamiątkami. Dzisiaj Kysuckie Nowe Miasto to administracyjny i kulturalny ośrodek Dolnych Kysuc. Ma dobre, łatwo dostępne położenie na niebieskim szlaku turystycznym w malowniczym obszarze na granicy Kysuckiej Wierzchowiny ze wschodu i Jaworników z zachodu. Miasto razem z niedaleką okolicą oferuje odwiedzającym liczne okazje do odpoczynku (turystyka, trasy do jazdy na rowerze, narciarstwo).

Jeśli będziemy naszą podróż za miejskimi zabytkami, które znajdują się na terenie Eurorejonu Beskid, kontynuować, z Kysuckiego Nowego Miasta dojedziemy za około 20 minut do miejsca, położonego najbardziej na północy Słowacji, do Čadcy. Gmina przygraniczna sąsiaduje bezpośrednio z Czechami i Polską, ma tu miejsce tzw. Trójgranicze (miejsce spotkania trzech granic państwowych). Miasto leży bezpośrednio na trasie kolejowej Koszyce ? Bogumin. Jego położenie w miejscu połączenia żyliny z Ostrawą nominuje go do funkcji handlowego, administracyjnego i kulturalnego ośrodka rejonu historycznego Kysúc. Čadca powstała jako gmina w 2 połowie XVI wieku. Kulturalno ? historyczną dominantą miasta jest barokowy Kościół św.Bartołomieja z XVIII wieku. W nim zainstalowano obraz ołtarzowy znanego artysty i biologa Jozefa Božetěcha Klemensa (XIX wiek). Kościół na zewnątrz zdobi 19 starych, chronionych lip, które są symbolem powstania Słowaków latach 1848-1849. Rynkowi głównemu dominuje Dom miejski zbudowany w roku 1932. W mieście znajduje się przyrodnicze Muzeum Kysuckie z ekspozycjami o historii i przyrodzie Kysuc czy rozwoju kolei leśnych na Słowacji. Bogatą sztukę kysucką odkryje dla każdego zwiedzającego Galeria Kysucka, która dokumentuje historyczną sztukę artystyczną tego rejonu. Čadca organizuje dla wszystkich obywateli i zwiedzających mnóstwo imprez kulturalnych przez cały rok. Oprócz folkloru i koncertów muzyki poważnej również spektakle teatralne lub jarmark świętobartołomiejski (święta jarmarczne różnych form). Jedną z głównych imprez sezonu letniego to atrakcyjny i ulubiony przez zwiedzających Kysucki maraton. Čadca jest znana również dzięki festiwalowi międzynarodowemu Etnofilm. Piękno przyrody otacza niedaleką okolicę Čadcy. Wystarczy wspomnieć PP Bukovský pramen ? chodzi o źródło mineralne zawierające siarkowodór, typowe dla pasma fliszowego zewnętrznej strony Karpat. Niedaleko, w pobliżu morawskiej granicy, leży PP Megoňky, mianowicie zespoły skał osadowych w postaci kuli powstałe wskutek działalności prądów zawiesinowych, które doprowadziły do charakterystycznego, frakcjonalnego uwarstwienia. Liczne szlaki turystyczne w okolicy zmierzają do obszaru Wierzchowiny Turzowskiej, Beskid Kysuckich czy chronionego obszaru Kysuce na wschodzie Jaworników i dalej na południowym zachodzie. Hotel Husárik na południu od Čadcy to następna możliwość aktywnego odpoczynku zimowego ? narciarstwo biegowe i zjazdowe. W jego pobliżu wytryska na powierzchnię PP Vojtovský pramen. Ludzie nazywają go często Słonym źródłem. Dostarcza mineralizowaną, lekko słoną wodę, której towarzyszą regularne wypływy gazu (metan). Okoliczne lasy dostarczają barwną paletę terenów grzybiarskich i zakamarków poszukiwanych szczególnie z powodu znacznej odległości od ludzkich osiedli.

Ostatnim obszarem miejskim w Kysucach jest Turzovka. Leży na połączeniu Čadcy i Makowa, w pobliżu granicy państwowej CR (Morawy). Te dwa miasta łączy również lokalny tor kolejowy. Miasto leży w malowniczej dolinie rzeki Kysuca, największego dopływu Wagu. Naturalny ośrodek kulturalno ? towarzyski Kysuc Górnych został założony w okresie walaszskiej kolonizacji przez palatyna węgierskiego Juraja Turza. W XVI ? XVII wieku na terenie dzisiejszej Słowacji przebiegało osiedlanie terenów górzystych i wierzchowin. Ludzie ci byli najczęściej pasterzami bydła, kóz, głównie owiec, które dostarczały wełnę. Miasto jest bogate w kulturalne i społeczne imprezy, n.p. Lato Turzowskie, które kulminuje Uroczystościami Beskidzkimi, paradą weteranów samochodowych Beskyd Rallye, Druciarze, Rock Beskyd Fest, Plener Rzeźbiarski, Światowe spotkanie Turzowczanów, międzynarodowy mecz piłkarski czy spotkania turystyczne. Liczni amatorzy sportu znają miejskie sportowiska w Ośrodku sportu i odpoczynku w Závodí. Znaczącym zabytkiem architektury jest rzymskokatolicki barokowy Kościół Wniebowzięcia Panny Marii z roku 1759. Tu się znajdują obrazy Jozefa Božetěcha Klemensa pochodzące z 2 połowy XIX wieku. W centrum miasta stoi narodowa pamiątka kulturalna, rustykalna kolumna św. Jana Nepomuka nieznanego autora z XIX wieku. Turzovka była od zawsze dawnym ośrodkiem druciarstwa. Dowodem tego jest rzeźba z brązu Drotár a džarek, która przedstawia mistrza druciarskiego i jego ucznia.W mieście urodził się uczestnik Słowackiego Powstania Narodowego, znany pisarz słowacki Rudolf Jašík. Jego twórczości jest poświęcony konkurs literacki Janosikowe Kysuce. W pobliżu Turzovki znajsuje się znane miejsce pielgrzymek ? góra Živčákova. Na niej stoi Kaplica Panny Marii Królowej Królowej pokoju, którą uzupełniają 3 krucjaty, każda ma 14 postojów, aby rozważać o cierpieniu Jezusa Chrystusa. Dosyć dobre połączenie komunikacyjne, mnóstwo parkingów i komfortowe zaplecze wytwarza dobre warunki dla wielkiej ilości pielgrzymów z całej Słowacji. Co więcej, to miejsce sakralne dostarcza wody leczniczej z kilku poświęconych źródeł. Turzovka, otoczona przez Beskidy i Jaworniki (chroniony obszar Kysuce) oferuje szerokie możliwości dla letniego i zimowego urlopu.

Jedynym miastem Orawy, które leży na terenie Eurorejonu Beskid, to Námestovo. W ramach położonego najbardziej na północ powiatu Słowacji o tej samej nazwie wykrystalizowało w naturalny administracyjny, kulturalny i turystyczny ośrodek Orawy Górnej, szczególnie dzięki swemu położeniu na starym szlaku handlowym (szlak solny). Námestovo powstało jako gmina w XVI wieku na podstawie walaszskiego prawa. Pierwsze pisemne wzmianki pochodzą z roku 1557. W XIX wieku miasto wsławiło szczególnie sukiennictwo, produkcja i handel płótnem. Jego położenie na brzegu Zapory Orawskiej daje szerokie możliwości letniego urlopu i sportów wodnych, jak n.p. jachting, windsurfing lub pływanie. Oprócz tego jest Zapora Orawska znaczącym terenem dla rybołóstwa. W jej okolicy znajduje się mnóstwo urządzeń służących do zakwaterowania i spożycia posiłku (hotele, pensjonaty, zakwaterowanie prywatne, autokempingi). Wyspa Slanicka to trwała ekspozycja twórczości ludowej Orawy, to tylko jeden z zachowanych historycznych zabytków. Możemy również nadmienić rzymskokatolicki Kościół Podwyższenia św. Krzyża i obok niego stojący pomnik Antona Bernoláka. Na Rynku Hviezdoslavnym znajduje się pomnik jednego z najbardziej znanych poetów słowackich, Pavla Országha Hviezdoslava. Na ulicy noszącej jego imię została w przeszłości nawet instalowana tablica pamiątkowa na domu, w którym przez pewien czas przebywał Hviezdoslav. Jako adwokat spędził 20 lat swego życia w Náměstovie, ośrodku społecznym Białej Orawy. Jedną z ciekawostek Náměstowa jest również Múr dejateľov Bielej Oravy, który znajduje się na rynku głównym, w pobliżu Rzeźby Hviezdoslava. Tutaj widnieją wszyscy znaczący ?budziciele?, wywodzący się z gmin powiatu namestowskiego. W lecie odwiedzający nie powinien zaprzepaścić imprez kulturalnych (koncertów). W pobliżu Náměstova możemy rozkoszować się wspaniałą scenerią przyrodniczą, którą oferuje nam Orawska Magura i Wierzchowina Podbeskidzka kontrastująca z Kotliną Orawską.